KANCA SAKEDHEPAN MATA

Rong taun kapungkur aku mlebu ing salah sijine universitas negeri ing kutha Ngayogyakarta Hadiningrat. Pendidikan Basa Jawa yakui jurusan sing tak pilih aku kanggo nambah pengalaman lan supaya tambah ngerti budaya-budaya Jawa sing akeh banget. Wiwit esih nang SMA, aku pancen wis pengin banget ngangsu kawruh ing kutha Yogyakarta. Ya mbuh kepiya aku bisa nganti impen-impenen kuliah nang Jogja. Jarene wong-wong ing daerahku, Yogyakarta kuwi kutha pelajar. Diarani kutha pelajar ya merga akeh banget sekolah-sekolah ing kutha kuwi, mulai saka sekolah SD tekan universitas-universitas negeri utawa swasta kaya duwit recehan. Saben panggonan mesthi ana wae sekolahan sing madeg.

Dina iki genep nematus sewidak nenem dina aku kuliah ing kutha Jogja iki. Sakwise preian dawa, dina iki mulai maneh pawiyatan perkuliahan ing kampusku. Rasane isih males, isih pengin dolan-dolan. Ning ya wis dadi kewajibanku kangge kuliah, dadi males ora males ya kudu tetep mangkat. Yen lagi males kaya ngene biasane aku kelingan Bapak Ibuku ing kampung sing wis mragadi aku tekan yah mene. Angel anggene Bapak lan Ibu golek dhuwit kanggo bayar kuliahku, masa aku mung arep males-malesan ing kos. Bapak Ibu mesthi duwe pengarep-arep karo aku supaya aku kuliah sing bener supaya sesuk ngemben dadi guru sing apik. Mula aku kudu tetep semangat anggene kuliah. Aku kudu nglakoni amanah sing wis diparingi Bapak Ibuku.

Oya lali, jenengku Dwi Ratna Prameswari, kanca-kancaku luwih remen nyeluk aku Nana. Asalku saka kutha Purwokerto, kutha cilik ing Kabupaten Banyumas. Esuk iki kira-kira jam 4 aku tangi merga kaget krungu alarm hpku sing muni seru banget. Aku tangi sinambi beberes kamarku sing wis ora karu-karun kahanane. Bibar beresi kamar aku njur adus lan solat. Jam 06.50 aku siap-siap arep mngkat nang kampus. Saktekane ing kelas, kanca-kncaku wis padha teka dadi rame banget nganti krungu tekan ngarep ruang jurusan. Ndilalah kelasku cedhak karo ruang jurusan. Ora let suwi dosenku rawuh karo bocah lanang sing mlaku ing mburine. Aku nembe tau weruh bocah kuwi.

“Sugeng enjing…” ngendikane Pak Hartono dosenku.

“Sugeng enjing Pak Hartono..” wangsulane bocah-bocah.

“Dina iki, kelase dhewe ketekan kanca anyar saka Surabaya” Pak Hartono ngendika.

“Cah Bagus, kenalna awakmu marang kanca-kancamu supaya padha kenal”

“Inggih Pak…kanca-kanca ndherek nepangaken, nama kula Bagas Arya Prabawa, kula saking Surabaya.” Celathune Bagas, mahasiswa anyar ing kelasku.

 “Sugeng rawuh wonten ing kelas G, kelas sing nyenengake bocah-bocahe.” Celathune Hegar kancaku.

Wiwit mlebune Bagas ing kelasku tekan seprene wis ana sesasi, ning kok ya aku durung tau keprungu maneh swarane. Apa panci bocahe sing menengan apa ya dheweke lagi ana masalah? Aku ra ngerti. Ing kelas ya ora ana sing ngerti omahe Bagas, apa maneh cedhak karo Bagas. Dheweke ya jarang kumpul-kumpul karo kanca-kanca. Aku njajal takon kanca sakiwa tengenku, mbok menawa ana sing wis kenal karo Bagas sakdurunge. Saben wong sing tak takoni ora ana sing ngerti, ning aku ora bakal nyerah tekan sakmene wae. Aku terus takon maring kanca-kancaku liyane, lan syukur banget aku nemu wong sing ngerti omahe Bagas.

Wis seminggu iki Bagas ora mlebu kuliah. Ora ana sing ngerti apa sebabe. Bali kuliah, aku duwe niat arep mampir disik nang omahe Bagas.

“Na, kowe sida arep niliki Bagas?” Pitakone Rita kanca cedhakku.

“Iya ta, meh melu apa? Yuh bareng karo aku wae.” Wangsulanku

“Iya yuh mangkat, aku mbonceng ya..”

Nang dalan pikiranku terus wae muter, akeh pitakonan sing arep tak takonke marang Bagas mengko sak tekane aku nang omahe Bagas.

Tekan ngarep omahe Bagas, aku karo Rita mencet bel lawang sing ana ing sisih kiwa pager keliling. Suwi banget ora ana tandha-tandha wong ing omah kuwi. Barang aku lan Rita arep balik, ana wong wedok sing mbukak lawang pager njuk taon karo aku.

“Pados sinten inggih dhik?” pitakone Ibu-ibu kuwi.

“Bagas wonten Bu? Kula Nana kalihan Rita, kancanipun Bagas.” Wangsulanku.

“Bagas? Bagas sinten dhik? Wonten mriki boten wonten ingkang nama Bagas.”

Aku lan Rita Kaget banget. Iki bener ta omahe Bagas. Alamat sing dikei kancaku bener alamat omah iki, tapi kok jarene Ibu-Ibu mau nang omah iki ora ana sing jenenge Bagas. Aku bingung arep kepiye maneh anggone goleki Bagas. Aku nyoba telepon maring nomer hpne tapi ora ana sing ngangkat. Nang endi si Bagas iki? Pitakonan kuwi muter-muter trus ing sirahku.

Aku nyoba trus ngubungi nomer kuwi, pisan, pindho, ping telu……….tekan ping 20, ning tetep wae ora ana jawaban. Aku nyoba pisan maneh. Eh akhire ana sing jawab telponku.

“Halo, Assalamu’alaikum..” Swara wong wedok ing telpon.

“Wa’alaikumsalam”

“Menapa leres menika nomeripun Bagas?” Pitakonku

“Inggih leres, menika sinten inggih?” wangsulane wong wedok mau.

“Menika Nana Bu, kanca kuliahipun Bagas. Menapa Bagasipun wonten?”

“Bagas………………………”

Ora emut yen anggone telpon wis suwi banget. Wong wedok mau kae Ibune Bagas. Aku mau dikon menyang omahe Bagas sing anyar, aku ora ngerti apa sing wis kedadean karo Bagas. Aku banjur ngajak Rita menyang omahe Bagas, ndilalah omahe ora adoh saka omahe Nana.

Saktekane nang omahe Bagas, aku ora weruh rupane Bagas, mung na Ibune Bagas. Barang wis ngalor ngidul anggone crita, tak wanekake aku takon babagan Bagas sing ora tau katon ing kampus. Ibune Bagas ora langsung crita ning malahan nangis. Aku ora ngerti apa sebabe. Ora let suwi banjur Ibune Bagas crita yen Bagas wis ora ana telung dina kapungkur. Sebabe rikala bali kuliah wolungdina kapungkur, Bagas tabrakan motor sing tok tumpaki ing ring roud. Awake kelindhes trek gandheng sing ndilalah lagi liwat ing sisih kiwane Bagas. Kabeh cara wis dilakoni dening wong tuane Bagas ning Gusti Allah wis duwe rencana liyane sing luwih apik kanggo Bagas. Mula telungdina kapungkur nyawane Bagas dipundhut maneh dening sing duwe. Innalilahi wainnailaihi raji’un. Ora sadar luhku wis netes ing pipiku. Luh rasa nelangsa wis kelangan Bagas kancaku lan luh rasa nyeselku kenapa ora awit biyen aku goleki Bagas. Yen wiwit biyen aku goleki Bagas, ora mungkin kabeh iki kedadean marang Bagas. Aku nyuwun ngapura ya Gas, aku urung bisa dadi kanca apikmu.

Dening : Laeli Nur Hidayatunnikmah

NIM. 10205244043