Nalika semanten, wonten rondho mlarat ingkang gadah 13 putra kakung. Saumpami putra-putranipun sampun saged mapan, mbok rondho angsal nimbali sedaya putranipun.
“Anak-anakku, Ibu mlarat banget nggo nyukupi kabeh butuhmu. Kowe wis dewasa nak lan goleko dalanmu dewe-dewe ning urip iki”.
putra-putranipun mangertos kaliyan kahanan Ibunipun lajeng pamitan kangge mangkat pados nasib ingkang sae.
wonten ing dalu menawi srigala sare, Si Kecil kaping 13 medal lajeng nyocok srigala ngagem dom ingkang dowo menika. Nalika srigalakelaran-laran, dheweke mlayu sakbanter-banteripun.
Serigala menika gadah manuk nuri sae ingkang saged maringi ngertos wekdal. Menawi wungu wonten enjing salajengipun, srigala taken, “Jam piro saiki manuk Nuri ?”
Nuri mangsuli, “Jam 5 lajeng Si Kecil kaping 13 sampun nyolong selimut wulumu”.
“Sopo Si Kecil Kaping 13?”
“Dheweke bocah alit kakung dandan kados tiyang kenit ananging pinter kados rubah.”
Nalika iku Si Kecil kaping 13 sampun wangsul dateng istana kanthi beta selimut bulu menika dhumateng Raja ingkang ngraosake bombong anggenipun mirsani usahanipun bocah alit menika.
Esukipun, manuk nuri maringi ngertos bilih Si Kecil sampun nyolong bantalipun. Srigala lajeng duka sanget.
Serigala mbengok, “Aku! Sampun mesthi badhe kula tulung!”. Lajeng srigala lan Si Kecil nyepakaken bandosa.
menawi bandosa sampun cepak, si kecil lajeng matur marang srigala, “Cobi sampeyan mlebet wonten bandosa menika amargi ukuranipun meh sami.”
Serigala boten cubriya menapa-menapa lajeng mlebet wonten ing bandosa menika. Lajeng si kecil cepet-cepet nutup bandosa menika lan maku kanthi kenceng.
lajeng si kecil kaping 13 ngangkat keranda menika dateng kereta sorong lajeng wangsul dateng istana. Wonten ing istana tiyang rame mirsani srigala ingkang jahat menika saking bolongan-bolongan bandosa sakderengipun nyepakaken geni kangge ngobong kewan dursila menika.
Si Kecil kaping 13 lajeng dipunparingi tas ageng sanget ingkang isinipun emas-emas lan perak. Si kecil lan kangmas-kangmasipun lajeng wangsul dateng dalemipun. Lan sakmenika si kecil kaliyan keluwarganipun boten mlarat malih.
Lajeng sedaya putra-putra menika dugi wonten ing satunggal istana lajeng nyuwun derma. Raja ngendika, “Kowe akeh banget minangka ditanggung dening istana nanging menawi salah sijining seko kowe wani ngekeke wulune srigala sik jahat ning jero alas kono, kowe bakal oleh ganjaran lumayan”.
Kakang adi menika dereng temtu menapa ingkang badhe dipunlampahi, nanging adi paling alit ingkang dipuntimbali “si kecil kaping 13” ingkang dandan kados tiyang kenit ananging pintere kados rubah. Dheweke nyembah dateng Raja lajeng ngendika, “Ampun tuanku, patuk badhe nyaosaken selimut wulu menika dateng Tuanku saumpama Tuanku kurniakan patik sebatang dom ingkang dowone 6cm”.
Kanthi beta dom menika, si Kecil kaping 13 tindhak dateng pondok srigala. Menawi srigala medal, dheweke mudun corong pawon lajeng ndelik ing ngandhap kastilipun srigala.
“Tenan? Enteni nganti aku iso nyekel lan tak gawe pangananku!”
Raja ngendhika, “Si Kecil kaping 13, minangka kowe pengen oleh opah sik luwih akeh, lunga a ing omahe srigala trus gawakna bantal srigala sing ana jahitane lonceng-lonceng ning aku.”
“Inggih Tuanku,” wangsulanipun si Kecil kaping 13, “paringana kula sakpotong serat rami ingkang alit lan bolah.”
Saksampunipun panyuwunan menika dipuncekapi, si kecil kaping 13 wangsul malih dateng pondokipun srigala, mudun cerobong pawon lajeng ndelik.
Dheweke ngentosi saengga srigala sare. Dheweke lajeng bungkus mboko satunggal loncengipun lajeng dipuntali ngagem benang supados lonceng-lonceng menika boten muni. Lajeng bantal menika dipun betha mlayu.
Raja taksih dereng tutuk lajeng ngendhika marang Si Kecil, “Wenehna srigala jahat iku marang aku, menawi kowe gagal, kowe bakal tak ukum”.
Si Kecil lajeng mlebet sare kanthi raos ingkang sedih amargi boten saged bayangke pripun anggenipun badhe nglampahi perkara menika. Nalika nglilir dheweke lajeng mbengok, “Nggih! Aku ngerti piye carane gowo makhluk kui saiki!”
Si Kecil lajeng medalaken kereta sorong saking kamar lajeng ngebaki kereta menika ngagem papan lan paku. Menawi dugi dateng pondok srigala, lajeng dheweke mbengok ingkang sero, “Si Kecil sampun seda! Sinten ingkang saged nulung kula damel bandosanipun?”.
Nalika srigala bengok-bengok lan obah osik wonten ing lebet bandosa, si keil ngendhika “saiki aku arep ngekei ngerti, bilih aku iki si kecil kaping 13!”
Dening : Dyah Arum Ratri
NIM. 10205244031
0 komentar:
Posting Komentar