Pasar Kobongan

            Nalika iku, Aku kelas 6 SD, arep daftaran mlebu SMP, Kangmasku iya arep daftaran mlebu SMA. Bengi sawise maghrib, Aku lan kanca-kancaku ngumpul ana ing cedhak masjid padha sinau, amarga sesuk ana tes mlebu SMP 2 Wonosobo.

Tika, “ Aku ora mantep daftar nang SMP 2 “.

Riska mangsuli, “ halah mantepke bae ora usah wedi”.

            Dumadakan, dalan ing pinggir masjid dadi rame banget, wong-wong padha panik, padha nganggo motor tumuju wetan, wong-wong padha panik lan madhep dhuwur, langit wis abang banget, pranyata Pasar Induk Wonosobo kobongan. Aku lan kancaku kaget banget lan langsung mlayu nang omahku. Awakku lemes lan deg-degan ora karuan amarga Ibuku duwe kios nang Pasar Induk Wonosobo. Tekan omah Aku langsung ngabari wong omah.

“Mak, Pak, pasar kobongan !!!!”.

            Bapak lan Ibuku langsung tindak pasar kanggo golek-golek barang dagangan sing isih bisa digawa bali. Aku lan Kangmasku arep melu menyang pasar nanging ora entuk Bapak Ibuku. Aku nangis, Kangmasku iya melu nangis.

“Piye mas, mesakake Ibu lan Bapak”.

Kangmasku mangsuli” iya mesakake, butuhan lagi akeh ngene, nanging piye maneh, iki wis kedaden, dhewe kudu nglakoni, ora mung kluargane dhewe nanging kluarga liyane sek uga bakul-bakul kang dodolan nang Pasar Induk”.

            Nganti tengah wengi Aku lan Kangmasku ora bisa turu, karo ngenteni Bapak Ibuku kondur saka Pasar.. Pikiranku wis ra genah-genah.

“ Piye mak ?Aku langsung takon Ibuku

“ Alhamdulilah, ana barang sek isih bisa metu”. Ibuku mangsuli

Pikiranku ora genah-genah bayangke piye urip kluargaku sakwise kadadean iki, padahal Aku lan Kangmasku arep mlebu sekolah sing butuhake biaya kang akeh. Aku rembugan karo Kangmasku.

“ Piye mas, dhewe ora usah sekolah bae pa..? dhewe kerja bae ben bisa rewang-rewang Bapak Ibu “.

Kangmasku mangsuli “ Aku gelem banget kerja, nanging Bapak Ibi mesti ora ngijinke, Bapak Ibu pingin dhewe sekolah sek pinter “.

            Sawengi Aku ora bisa turu, mikir warna-warna, piye uripku lan kluargaku. Aku wis ora mikir sinau kanggo tes mlebu SMP 2 Wonosobo, akhire aku solat, donga nganti nangis muga-muga Gusti Allah paring gampang uripku lan kluargaku. Gusti Allah ngijabahi dongaku. Aku lan Kangmasku ketampa nang SMP 2 Wonosobo lan Kangmasku ketampa nang SMA 2 Wonosobo.

Aku lan Kangmasku langsung rembugan karo Bapak Ibuku

“ Mak, Pak, Aku lan Mas ketampa sekolahe, nanging kahanane ora pas, nembe bae pasar kobong, mesti dhuwite iya arep kanggo kulakan barang dagangan ta.., apa Aku lan Mas ora usah sekolah bae ya, tak kerja bae..

Ibuku ngendika, “ Hus, ra kena kaya ngono, pokoke kudu sekolah, wis cah loro ora usah mikir sek werna-werna, mikir sekolah bae sek pinter, sek bener ben dadi wong sukses”.

Bapak iya nambahi, “iya, padha sekolah bae sek bener, ora usah mikir abot-abot, ben wong tuwa bae sek mikir masalah ragad”.

Keluargaku bener-bener mulai saka ngisor maneh kanggo urip nganti dadi cukup kaya saiki, ska kadadean kuwi Aku janji karo awakku dhewe ora bakal gawe wong tuwa kuciwa, kudu bisa dadi anak sing bisa gawe bombong wong tuwa.

Dening : Tri Ristiyani

NIM. 10205244026